Ik heb heel lang gestruggled met problemen rondom m'n identiteit en zelfbeeld. Ik was enorm onzeker en door mijn sterke gevoel van algehele waardeloosheid ben ik vanaf m'n negentiende bijna tien jaar depressief geweest. Ik nam al die tijd geen deel meer aan het normale dagelijks leven, maar zat vermoeid en ziek thuis; op m'n weekend-uitspattingen na, die de week een beetje goed moesten maken. Helaas kon psychotherapie me ook weinig vooruitgang brengen.

Een gloednieuwe identiteit
Toen ik begin 2016 tot geloof kwam en niet veel later vol overgave m'n leven aan Jezus gaf, ervaarde ik hoe God mij een rotsvaste identiteit gaf als Zijn geliefde kind. Het was een levensveranderende openbaring voor mij. De schellen vielen van m'n ogen en wat ik nooit geweten of ervaren had, kon ik nu zien. "God, de Vader, Schepper van hemel en aarde en alles wat er in en op is, heeft ook mij gemaakt, omdat Hij me wilde. Hij heeft me altijd gezien, maar ik kende Hem niet. Maar door Zijn genade en mijn geloof in Jezus en m'n bekering van de dode weg die ik ging, noemt Hij me nu Zijn geliefde kind. God is m'n Vader, de enige volmaakte Vader. Hij is trouw en Zijn liefde is onvoorwaardelijk, ik hoef het niet te verdienen. Het is genade, voor altijd. Het is goed." Wauw, wat een diepe rust kwam er over me. Het werd stil in mijn gedachten en m'n depressie verdween compleet. Er kwam nieuwe levenslust en ongekende vreugde in mij.

Een lelijke leugen, in sierlijke letters
Hoe weergaloos en wonderlijk de transformatie ook was, ik kwam er na verloop van tijd achter dat dit pas het begin bleek te zijn van een heel proces van innerlijke genezing en bevrijding op het gebied van identiteit. Ik kwam tot het inzicht dat identiteit ten diepste gaat over bestaansrecht; recht om er te mogen zijn. En daar zat mijn grote blokkade. God liet me in een beeld zien hoe in het blad van mijn hart in sierlijke letters: 'nooit goed genoeg' gekerfd stond. Een lelijke leugen, in sierlijke letters, diep gekerfd, in mijn hart... En het had allemaal zijvertakkingen, van leugentjes,  zoals: ik ben zwak, ik kan het leven niet aan, ik val altijd weer uit, ik kan niets volbrengen, ik ben dom en naïef, ik mag er niet zijn etc, etc. Het was dus een heel bolwerk van leugens.

'Nooit goed genoeg' is de identiteit van de boze
Ik heb me lang afgevraagd hoe dat leugenbolwerk van 'nooit goed genoeg' in mijn hart terecht was gekomen en zo ontzettend hardnekkig kon zijn. Er volgde een hele reeks inzichten, maar de volgende openbaring bracht me echt in actie. Ik kwam er achter dat 'nooit goed genoeg' in werkelijkheid de identiteit is van de boze. Hij was de engel die rebelleerde tegen God en zo zijn bestaansrecht in de hemel verloor (Ezechiël 28:12-18) en nu op aarde rond gaat als een briesende leeuw, op zoek naar een prooi (1 Petrus 5:8). Het maakte me vurig. Ik dacht: "Hij is wel de laatste waarmee ik geassocieerd wil worden nu ik een kind van God ben!" De boze is een dief die  komt om te roven, te slachten en te vernietigen (Johannes 10:10). Op slinkse wijze rooft hij van zoveel mogelijk mensen hun identiteit en legt zijn eigen minderwaardige identiteit op hen. Met als doel dat zij niet tot de bloei kunnen komen en het mooie, gezegende plan wat God voor hun leven heeft daardoor wordt gedwarsboomd of zelfs volledig wordt vernietigd. En juist mensen die zonder God leven of mensen die wel in Hem geloven, maar hun ware identiteit in Christus nog niet goed kennen, vallen makkelijk ten prooi aan deze dief. Als het zo is dat je in je jeugd een tekort aan bevestiging van je ouders (met name vader) hebt ervaren ("Je mag er zijn." "Ik hou van jou." "We zijn zo blij met jou") dan kan dat je extra kwetsbaar maken voor het ontwikkelen van een minderwaardig zelfbeeld. Daar speelt de boze uiteraard op in.

De waarheid maakt vrij
Een ander heel belangrijk inzicht dat ik kreeg was: De waarheid maakt vrij en de leugen maakt gebonden. Jezus, het vleesgeworden Woord van God is de Waarheid (Johannes 1:14, Johannes 14:6). Satan is een aartsleugenaar, de vader van de leugen (Johannes 8:44B). Wanneer wij geloven in de leugens die de boze als vurige pijlen op ons denken afschiet, raken we gebonden aan de vader van de leugen. Maar wanneer we de leugens verbreken in Jezus naam en vervangen door de waarheid die God over ons spreekt in de bijbel, dan komen we vrij. Halleluja! Toen dit landde kreeg ik automatisch afkeer van alles in mijn denken wat haaks staat op Gods woord. "Ik ben een kind van God. Dat is mijn identiteit en zo wil ik leven. Mijn denken moet grondig vernieuwd worden (Romeinen 12: 2)". Ik bad of God, door de heilige Geest en Zijn Woord, me de rest van m'n leven de leugens in mijn denken wilde openbaren. En ik beloofde er altijd naar te zullen streven om de leugens te verbreken in Jezus naam en vervangen voor de waarheid. Ook heb ik geleerd om de geestelijke wapenrusting van God te dragen, om zo stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel (Efeze 6:11-17). Het vernieuwen van mijn denken was een zeer bevrijdend proces, maar het ging niet van de een op de andere dag. Het was alsof het blad van mijn hart iedere keer iets verder werd opgeschuurd, zodat de leugen die in sierlijke letters daar gekerfd stond, steeds verder vervaagde.

De genadeklap!
Toen ik in januari 2020 mee deed aan een 10-daagse bidden en vasten conferentie kreeg de leugen op m'n hart een absolute genadeklap. Ik weet nog goed hoe het ging. We hadden pauze en ik sprak een broer uit m'n eigen kerk en tevens huisgroep. Ik was erg enthousiast over wat we zojuist geleerd hadden en vroeg hem of we dat niet voortaan met elkaar konden toepassen tijdens de avonden dat we met de huisgroep samen komen. Waarop hij me een antwoord gaf waar ik in eerste instantie erg beduusd van was, maar wat profetisch bleek te zijn. Hij zei zoiets als: "Amanda, dat zou kunnen, maar je moet je niet aan anderen vastklampen, maar aan God. Je moet niet afhankelijk zijn van de bevestiging van mensen, alleen van God."

Ik droop af en ging weer naar m'n stoel in de zaal. De woorden bleven nagalmen. Wat hij gezegd had, ging precies over mij. Het confronteerde me pijnlijk met mezelf. Ik besloot direct in m'n gebedsschrift te duiken en in geschreven vorm m'n hart bij God uit te storten. Ik was zo verdrietig. Ik zei: "Heer, ik wil dit niet meer. Die leugen is nog steeds niet helemaal weg. Het moet weg, met wortel en al! Ik durf inderdaad geen dingen te ondernemen als mensen me niet aanmoedigen en bevestigen. Daardoor durf ik ook niet  te starten met coachen voor U. Help mij, alstublieft! Bevrijd me!". Waarop ik in m'n gedachten de meest bevrijdende woorden van God ooit hoorde: "Je hoeft geen bevestiging bij mensen te zoeken. IK heb jou voor de eeuwigheid bevestigd." Bam! Dit was de genadeklap voor de leugen. 'Nooit goed genoeg' werd met wortel en al eruit getrokken, volledig weggevaagd door  de waarheid 'Mijn bestaansrecht is voor de eeuwigheid bevestigd door God, die mij gemaakt heeft.' Tranen van geluk bleven stromen..

Mijn ware identiteit is verankerd
Vanaf dat moment is mijn ware identiteit echt compleet verankerd geraakt in mijn hart en kan ik daar vol uit leven. Onder alle omstandigheden. Ik heb inmiddels mogen ervaren dat ik ook overeind blijf, als iemand me afwijst, lelijk tegen me doet of me negeert, omdat ik de Waarheid nu ken en geloof. Vroeger ging ik kapot aan afwijzing, want m'n identiteit was toen voor het grootste deel gebaseerd op wat mensen over me zeiden of dachten. Ik zeg niet dat afwijzing nu geen pijn meer doet, integendeel, maar het raakt me niet meer in m'n identiteit, m'n bestaansrecht. Dit is zo wonderlijk, wat een vrijheid! Ik kan niet anders dan het delen, want ik weet dat er helaas vele mensen en zeker ook HSP-ers gebukt gaan onder de leugen van 'nooit goed genoeg'. Dat breekt mijn hart... Maar ik wil je bemoedigen:

Voor ieder kind van God gelden de bevrijdende woorden die ik hoorde: "Je hoeft geen bevestiging bij mensen te zoeken. Ik heb jou voor de eeuwigheid bevestigd."

Je mag er zijn, voor eeuwig.